Dag 3

Dag 3
Een goede nacht na onze lange tocht, eindigde met een nieuwe dag en een goed ontbijt. Ook nu weer alles in buffetvorm. Zeer uitgebreid. Natuurlijk drinken we in het land van de thee een kop van dit vocht. De herinneringen komen weer boven aan onze jeugd zoals je thee dronk bij je moeder als je uit school kwam. Geen ingewikkelde zakjes of dito smaakjes gruis.
Gezamenlijk gaan we eerst naar de naar een grote vismarkt. De vis wordt hier schoongemaakt, een dag in zouttonnen gelegd en dan op grote zeilen te drogen uitgespreid. Allerlei soorten zijn te zien, zoals sprotjes, makrelen, inktvissen en in stukken gehakte roggen. Verderop wordt de verse vis verkocht, soms zelfs zwaardvissen. We krijgen een lokale gepensioneerde visser als gids. Totaal verweerde kop van de zee en de zon. Hij weet alle vissen ook met de Hollandse naam. Het is er erg warm maar de vislucht valt mee. Na deze bezienswaardigheid gaan we terug naar het hotel. Veer en ik gaan snel op het terras zitten met een bier en een cola. Ik bestel een bord friet want uitgebreid lunchen hebben we geen zin in. Twee groepsleden sluiten bij ons aan en zo maken we de tijd vol, voordat we aan het begin van de middag afreizen naar het NL dorp voor inheemse kinderloze ouderen, in 1996 opgericht door de Volendammer Herman Steur.
Een groot dorp, solide gebouwd door inheemse mensen onder Nederlands toezicht. Het doet ons denken aan het Enkhuizen museum, alleen hebben deze oudjes blijkbaar geen zin om in de klederdracht te lopen van de Volendammers. Je moet 60 zijn en niemand hebben die voor je kan zorgen. Kortom eerst een k..leven hebben gehad langs de straat als dakloze en dan heb je de rest van je leven toch nog een menswaardig bestaan. Er is een ziekenhuis, een zorghuis voor dementerenden, een grote eetzaal dat ze hier een restaurant noemen en iedereen eet met zijn handen maar daarover later meer. Er zit ook een tandarts een paar keer per week maar volgens mij is het te laat. De meesten hebben drie tanden nog staan.
Tweehonderd gebrekkige ouderen worden door vierenvijftig mensen uit de omgeving verzorgd. Vier religieuze zusters wonen er permanent als helpers. We kunnen overal ongehinderd binnenlopen. Alleen blije mensen. We zien hun huizen, de eetzaal, de schone keuken, bakkerij, het ziekenhuis, de psychiatrische afdeling en de kerk. Vier kerken letterlijk onder een dak: christelijk, boeddhistisch, hindoe en moslim, een mooi voorbeeld van de eenheid van gelovigen. De oprichter is twee jaar gelden overleden. Een door de vishandel rijk geworden man die hier nog rijker wilde worden, maar door de ellende die hij zag zijn leven omgooide en zijn geld in dit project stak. Petje af.
In de late middag een boottocht met de groep: Het is lekker op het water. Overdadig groene oevers, af en toe vogels, zoals ijsvogels en reigers. We zien ook veel vliegende honden. De zon zakt tussen de palmen in zee. We gaan aan land en worden door twee inlandse dames ontvangen. Een BBQ, aangeboden door Fox en verzorgd door plaatselijke vissers: fakkelverlichting, heerlijk eten, een ijverig spelend orkestje met begeleiding van reisleider Nihal. Een goed gevulde dag. En ja hier moeten we dus met de handen eten. Rijst is nog het moeilijkst om naar binnen te krijgen. Maar het lukt allemaal. Maar ik ga geen tweede keer meer. Het is mooi zo. Na het zingen door al het personeel van het Srilankaanse volkslied waarvoor we moesten gaan staan dacht ik dat de avond was afgelopen. Maar nee nu ook nog het Wilhelmus. En de twee Belgen waren natuurlijk de sigaar toen ook het Belgische volkslied moest worden gezongen. Boven ons barstte wel een onweersbuii los. Maar het gevlochten rieten dak deed goed zijn werk. Rond een uur of negen waren we thuis. Met nog wat mensen zitten na borrelen in een heerlijke avond temperatuur.